குடுகுடுப்பை கோல்கீப்பரான கதை.

எனக்கு 10 வயசுக்குள்ள இருக்கும்னு நெனக்கிறேன்.எங்க கிராமத்தில உள்ள இளைஞர்கள் எல்லாம் சேந்து புட்பால் ஆடலாம்னு முடிவு பண்ணி காசெல்லாம் சேத்து ஒரு பந்து வாங்கிட்டாங்க.

இப்ப வெளயாட பெரிய கிரவுண்ட் கோல் போஸ்ட்டுக்கு மரம் எல்லாம் தேவைப்பட்டுச்சு. எங்க ஊரு காட்டாத்துக்கு பக்கத்துல இருக்கிற ஒரு பெரிய கிரவுண்ட கண்டு பிடிச்சாச்சி, கோல் போஸ்ட்டுக்கு மரம் வேணும், இருக்கிற இளைஞர்கள் எல்லாம் சேந்து கிரவுண்டுக்கு பக்கத்துல பக்கத்து ஊர சேந்த மங்கான் சவுக்கு தோட்டத்தில போயி சவுக்கு வெட்டி கோல் போஸ்ட் போட முடிவாச்சு.

வெற்றிகரமா ஒரு ஏழெட்டு சவுக்கு வெட்டியாச்சு, கோல்போஸ்ட்டும் ரெடி பண்ணியாச்சு. புட்பால் டீம் ரெண்டா பிரிச்சு டீமும் ரெடி, நான் சின்ன பையன் அதுவும் எலும்பன் ஓட முடியாது அப்ப்டின்னு சொல்லி கோல்கீப்பரா எனக்கு இட ஒதுக்கீடு குடுத்திட்டாங்க, நானும் கோல்கீப்பரா என்னால முடிஞ்ச வரைக்கும் ஆர்வமா விளையாடினேன்.

தீடீர்னு ஒரு பெரிய கூட்டம் நாங்க வெளயாடுர இடத்தை நோக்கி வந்தாங்க, நாங்களும் வேடிக்கை பார்க்கவோ இல்ல மாடு மேக்கிறவங்களோன்னு நெனச்சோம். ஆனா வந்தது மங்கான் தன் ஆட்களோட சவுக்கு வெட்டுன எங்கள புடிக்க வந்தாரு. எல்லாரும் ஒரே ஒட்டம். எனக்கு ஓட முடியாதுன்னு சொல்லித்தான் கோல்கீப்பர் போஸ்ட் குடுத்தாங்க, ஆனா யாருக்கும் சலைக்காம வேகமாதான் ஓடினேன். அப்புறம் ஊருல வந்து பஞ்சாயத்தெல்லாம் பேசி சின்ன பசங்க அப்படின்னு சொல்லி ஒரு வழியா மன்னிச்சு விட்டாங்க.

இப்ப காலேஜ், காலேஜ்ல புட்பால் வெளயாடும்போது,நான் ஏற்கனவே கோல்கீப்பரா இருந்த அனுபவத்த சொன்னேன், சரி நில்லுன்னாங்க, எதிர் டீம்ல வெளாண்ட நண்பன் ரிக்சா மாமா ஒரு பெரிய புட்பால் பிளேயர், ஒரு சாட் கோல் நோக்கி அடிச்சான், சரியா என் நெஞ்சு நோக்கி வந்த பந்த நானும் லாவகமா கையால பிடிச்சிட்டேன். ஆனாலும் கோளாயிருச்சு எப்படின்னா பந்தோட வேகத்துல நானும் கோலுக்குள்ள ஒரு மீட்டர் உள்ள போய் விழுந்துட்டேன்.